4 factoren die je coachbaarheid bepalen
Als coach (werk en loopbaan) fantaseer ik weleens over hoe het zou zijn als Trump mijn cliënt was. Dan slaat mijn fantasie op hol als ik aan al die vragen denk die ik hem zou willen stellen. Zou er een vraag tussen zitten waardoor Trump over zichzelf gaat nadenken? Een vraag die hem tot andere inzichten brengt? Gevoelsmatig weet ik dat Trump coachen een onmogelijke en zinloze bezigheid zou zijn, maar waar zit hem dat nou in? Wat heeft Trump (of wat heeft hij niet) waardoor ik denk dat coachen bij hem geen zin heeft? Dit brengt me bij de vraag: Wanneer is iemand coachbaar?
Sowieso is het al onwaarschijnlijk dat Trump een coach raadpleegt. De reden dat mensen een coach opzoeken, is dat ze een probleem of vraag hebben, waar ze zelf niet uitkomen. Maar Trump heeft geen vraag. Hij weet het allemaal. Mensen hebben een probleem met Trump, maar hij niet. Maar stel je voor dat Trump tóch een vraag of probleem heeft en een coach raadpleegt, zou dit ergens toe leiden?
Hoe coachbaar je bent hangt af van het volgende:
- Hoe verantwoordelijk voel je je voor je eigen handelen?
- In hoeverre wil en kun je reflecteren op jezelf?
- In hoeverre sta je open voor nieuwe inzichten?
- In hoeverre ben je in staat / bereid te veranderen?
- Verantwoordelijkheid
Trump gelooft dat wat hij zegt en doet een gevolg is van wat anderen zeggen en doen. Zo móest hij wel harde taal spreken tegen Noord-Korea. Het land heeft er zelf om gevraagd, in zijn beleving. Hiermee legt Trump de verantwoordelijkheid bij de andere partij, waardoor hij zichzelf slachtoffer maakt. Slachtoffer van de omstandigheden, van wat anderen zeggen, beslissen, doen. Een slachtoffer is iemand die denkt dat hij geen keus heeft. “Hij móet wel”. Hij gelooft dat de situatie waarin hij zich bevindt, de enige situatie is waarin hij kan zijn en dat wat hij doet het enige is wat hij kan doen. Bij het woord ‘slachtoffer’ heb je misschien het beeld van een afhankelijk persoon die roept: “Help me!”. Er zijn echter ook slachtoffers die niet “Help me!” roepen, omdat ze denken dat ze goed bezig zijn.
- Zelfreflectie
Dat is open en eerlijk naar jezelf kijken, jezelf kritische maar wezenlijke vragen stellen over wat je doet en waarom, jezelf kwetsbaar durven opstellen. Natuurlijk kun je niet van een VS-president verwachten dat hij openlijk zegt: “Waarom heb ik deze tweet eigenlijk gestuurd? Wat wilde ik daarmee bereiken? Dat had ik beter niet kunnen doen.” Maar als Trump (in kleinere kringen) zou reflecteren op zichzelf en zijn handelen, dan hadden we dat allang gemerkt aan zijn (tweet)acties.
- Openstaan voor nieuwe inzichten
Dit impliceert dat je moet durven twijfelen. Dat je je bestaande meningen en overtuigingen los durft te laten en opnieuw met een open vizier durft te kijken. Dat je luistert naar mensen met anderen meningen en ze probeert te begrijpen. Dat je ervoor openstaat om van deze ‘andersdenkenden’ te leren. Dat je de tijd neemt om je daadwerkelijk te verdiepen in de materie. Alleen dan kun je tot nieuwe inzichten komen. Is er iemand die Trump hierin herkent?
Vronie Veugelers
Senior Coach
Je wordt nieuwsgierig geboren. Blijf het ook!
- Veranderen
Nieuwe inzichten zijn het opstapje naar veranderen. We weten allemaal dat verandering bij onszelf begint, maar toch vinden we dat lastig. Trump heeft daar iets op gevonden: “Verbeter de wereld en sla jezelf over!” Hoe veranderingsbereid ben jij?
Conclusie:
Trump lijkt me weinig coachbaar.
Maar interessanter is de vraag aan jou, lezer: Hoe coachbaar ben jij?