Italië

Het weer was prachtig in Italië. Bij aankomst in het meditatiecentrum viel het mij meteen al op dat er erg veel jonge mensen rondliepen. Ik was echt één van de oudste, de meesten waren 30’ers. De sfeer was ingetogen en er werd weinig gezegd. Ik meldde me aan en kreeg een sobere kamer in een heel groot oud huis aangewezen waar ik samen met vier andere dames de komende dagen zou slapen. Ik legde mijn spullen neer, maakte mijn bed op en nam afscheid van mijn partner. En toen: helemaal niets, ik zat er direct middenin…. de stilte.

De eerste dagen duurden een eeuwigheid en de laatste dag leek nog erg ver weg. Ik ging de dagen, uren en minuten tellen. Nog drie uur en dan gaan we eten. Nog 290 minuten en dan krijgen we onze dagelijkse discourse. Ons werd met regelmaat verteld dat alles constant verandert, constant. Soms merkten we deze verandering (iemand gaat lachen of je lichaam voelt opeens moe) maar meestal niet (het feit dat je lichaam elke milliseconde veroudert of dat een bloem groeit). Het is een feit, het is de wet van de natuur dat alles aan verandering onderhevig is. Alles is tijdelijk. Zo ook pijn en plezier. Het najagen hiervan leidt uiteindelijk altijd tot gevoelens van ongeluk. Dus stop met je druk maken of verheugen op iets dat straks, morgen of volgend jaar alweer voorbij is. Of sterker nog, dat niet eens gaat gebeuren of al gebeurd is. Je aandacht constant op je ademhaling en de sensaties in en op je lijf richten, dat was voor nu het grote werk.

Afleiding

De meeste aandacht ging echter uit naar mijn pijnlijke rug van het vele en lange zitten en de hoop een glimp op te vangen van mijn lief. Dat laatste was natuurlijk helemaal niet de bedoeling maar het idee dat hij vlakbij was en ik hem misschien even kon zien, was zo aantrekkelijk dat ik dat maar heel moeilijk kon loslaten. Ik wilde zo graag zien en gezien worden….hardnekkig.
Maar het ging beter, steeds beter. Ik boekte telkens kleine overwinningen voor mezelf als ik een keer niet zijn richting op keek maar strak doorliep. En zo ontdekte ik dat mijn mooiste dagen ontstonden door me door niets en niemand te laten afleiden! En ja, hoe moeilijk is dat in onze huidige maatschappij? Je door niets en niemand laten afleiden? Worden we niet constant verleid, gestoord, gehinderd door geluiden, beeld, media, buren, auto’s en gedachtes? Ja vooral onze gedachtes! Natuurlijk is dat zo. Helaas zijn we zo gewend geraakt aan een constante stortvloed van geluiden en gedachtes. Het is zo ingebakken. Dat leer je niet in tien dagen af. Ook niet in honderd en zeker niet in duizend dagen. Helaas.

Wat kun je wel doen?

Wat ik me in Italië pas goed realiseerde is dat we niet te veel aan ons hoofd hebben, maar we hebben geen stilte tijd meer waarin we even helemaal niets hoeven. We rennen maar door en nemen niet echt de tijd om te rusten. En dat is juist wat we zo nodig hebben. Anders kun je nooit goed blijven functioneren. Stilte is echt het enige alternatief voor geluid. Stilte voedt je creativiteit en helpt je verwerken wat je allemaal meemaakt. Je brein groeit en je functioneert beter. Stilte geeft rust en maakt je hoofd minder vol en chaotisch.

Maak daarom je omgeving geluidsarm of stilte vriendelijk. Aan sommige geluiden kun je niks doen. Ze worden je opgedrongen. Maar er zijn er nog genoeg waar je wel iets aan kunt doen. Denk aan de zoemende koelkast (zet ‘m lager), de tikkende klok, piepende deur. Denk ook eens aan oordoppen die geluid tegenhouden of noise-cancelling headphones.
Mediteer je geest/gedachtes zo stil mogelijk. Meditatie is de enige en de meest effectieve manier om dit voor elkaar te krijgen. Uit onderzoeken blijkt dat meditatie ook leidt tot vermindering van stress en angst. Je creativiteit en focus neemt toe en je relaties verbeteren aanzienlijk. Hoe fijn is dat?

Waarom zou ik het weer doen

Het klinkt misschien apart en het is ook even wennen voor je ego maar ik vond het heel fijn om tien dagen verzorgd te worden, met niemand te hoeven praten, niemand aan te kijken, niet te socializen, geen druk te ervaren en van alles te moeten. De echte winst zat ‘m voor mij in het ervaren van zoveel mildheid, mildheid en mildheid. Naar mezelf en naar anderen. En me steeds weer te realiseren dat alles verandert en voorbij gaat, echt alles. Telkens als ik deze gedachte tot mezelf laat doordringen, geeft me dat zoveel rust. Het zorgt voor een hoop relativering. Bovenal voel ik zoveel meer dankbaarheid en wil ik het inzicht en de behoefte om meer dienstbaar te zijn gaan integreren in mijn werk. Nu ik aan den lijve ervaren heb dat meditatie de enige en de meest effectieve manier is om mijn geest tot stilte te brengen, zou ik dit zeker weer doen. Tien dagen alle tijd voor mij, in optima forma. Voor mij was het de ultieme Time-Out.

Wil je dit zelf ook eens ervaren, kijk dan eens bij de Vitality Week.

Wineke van Doezelaar